vrijdag 23 juni 2006

Soms heb je dat...

Je staat ’s morgens voor het dressoir en denkt: “ wat zie ik er goed uit vandaag.” Geen bad hair day, ogen fonkelen. Leve de goed liggende make-up. Leve de kleding, die zonder gestreken te zijn en ook nog eens lekker zit, afkleedt en versiert op een elegante manier. Al met al voldaan laat je het spiegelbeeld door deze gedachte met een gerust hart achter.
En deze gedachte wordt de beschermengel van je dag. En het gevoel van hernieuwde schoonheid straalt vanuit zichzelf. De pas wordt vrouwelijker. De rug recht en de borst vooruit.
Zo loop ik, terwijl mijn hoofd ergens in romantische velden verkeert, de treden af om onder de Nevski door te lopen, als er opeens een gentleman van middelbare leeftijd naast me komt lopen. 10 cm kleiner dan ik. Gehesen in een goed zittend pak. Gepoetste schoenen (prada’s???). Zijn gezicht is wat mollig, maar het zeer mannelijke kapsel a la James Bond met grijzende haren, compenseert dit volledig.
De mijnheer begint over mijn silhouet. Perfect, precies wat mijnheer zoekt. Of mijnheer foto’s mag maken, zwart-wit. Dat is namelijk zijn specialiteit.
Ik heb geen idee hoe hierop te reageren, maar zolang hij in het Russisch overzicht zelf en mij uitwijd, heb ik de tijd om daar over na te denken. Plots kijkt hij mij met een deels verlekkerd en deels hoopvolle, voldane blik aan. Tijd voor een antwoord. Ons tempo was gedurende zijn monoloog zo vertraagd dat wij ons als slakken voortbewogen tussen de haastende Russen en toeristen. ‘ wat als, nee, oui, wie weet, zou het, kan niet, tuurlijk doen, ben jij gek!’.......... geen van deze gedachtes werden uiteindelijk uitgesproken. Met een verontschuldigende glimlach zeg ik zoet: “I am sorry, I don’t speak Russian.” Teleurgesteld slikt mijnheer. Vermeldt nog even in stuntelend engels dat hij een erg goede fotograaf is, werpt vluchtig een blik op zijn blinkende horloge en gaat rechts de trap op. En ik links. Zou dit mijn kans geweest zijn? Sloeg mijn minute of fame rechtsaf??

donderdag 22 juni 2006

Zo warm, zo koud!

Het is tropisch warm. De hele week dwaalt het kwik rond de 30 graden. Pas tegen de avond wordt het echt aangenaam om buiten te zijn. En dat kan lang. Gisteren was de langste dag. Het was 1,5 uur ‘donker’. En na deze zeer ‘lange’ nacht, stond ik vanochtend op voor een nieuwe werkdag. Ik stap onder de douche en er komt een straal onaangenaam koud water over me heen. Wat blijkt; de toevoer voor warm water is voor een maand stopgezet in heel de wijk. Als voorbereiding op de onaangenaam koude winters. Dus wil ik ‘s ochtends niet een onaangenaam koude douche hebben, ben ik genoodzaakt met pannetjes en een fluitketel te werk te gaan. Wat een belevenis zo vroeg op de ochtend.

maandag 12 juni 2006

Ge-wel-dig

Het is kwart over tien ’s avonds. Buiten is het licht en dat zal het het komende uur ook nog blijven. Morgen staat er weer een werkweek te wachten op het consulaat. De ‘kennismakingstijd’ is over en morgen zal ik beginnen met het maken van afspraken. Maar nu nog even nagenieten van het weekend. Een bruisend weekend. Lange wandelingen langs de zomertuin, het smolny en de troitskibrug. Een nieuwe fontein ontdekt bij het strelki. Midden op de Neva. Een prachtige fontein, al kletterend speelt het licht met de waterdruppels. De temperatuur stijgt en de straten vullen zich met russen en toeristen. Heel veel toeristen. Die komen hierheen in grote cruiseboten en met groot bedoel ik groot. Heel groot, zo groot als vieretagewoningen. Zowat een dorp op zich, onvoorstelbaar. En de toeristen brengen kunstenaars, straatmuzikanten, tourbussen en beren met zich mee. Want wie wil er nou niet met een klein beertje op de foto voor de Isaakkathedraal?
En behalve beren en allerlei soorten honden, laat men hier ook fretten en katten uit. Ik moet echt iets vaker mijn fototoestel meenemen. Zo ook tijdens het uitgaan. Naast de ‘international’ bar Datchja is Fidel geopend. Het is er iets ruimer, iets minder benauwd en er is een heel ander publiek. Ik waande me door de muziek en de excentrieke mensen in een ander tijdperk. Er liepen jongemannen rond met stijlvolle hoeden. Anderen in chique colbertjasjes. Dames in polkadot rokken. Bebakkebaarden mannen met een sigaar en een glas whisky. Eigenlijk miste ik alleen nog een wandelstok. En gelijktijdig met het moment waarop ik deze gedachte uitsprak, stak iemand zijn krukken in de lucht……Is het niet ge-wel-dig!!!!

maandag 5 juni 2006

Terug

Wederom terug in mijn geboortestad. Een maand geleden liep ik over dezelfde grauwe wegen, keek ik naar dezelfde series en deed ik boodschappen in dezelfde supermarkt. Toch hebben al deze drie aspecten een verandering ondergaan. Aan de straten wordt nog steeds gewerkt, alleen nu twee blokken verder. De modderige poelen zijn veranderd in groene eilandjes onkruid tussen al het asfalt. De straatlantarens en de stoplichten zijn bedekt met een verser kleurtje grijs. En de uitlaatgassen van de op Russische benzine rijdende auto’s blijven nog beter in de lucht hangen. Een wandeling over de universiteitskade wordt bijna een zelfvergiftigingsactie.
De GTST van Rusland draait ook nog steeds. Hoewel ze in april al verkondigden dat de laatste aflevering er aan zat te komen. De hoofdrol speelster is naar de kapper geweest en heeft het van secretaresse tot directeur weten te schoppen. En eigelijk zijn dat alle veranderingen wel, dus ben weer helemaal bij. En wat betreft het journaal. Deze wordt ook nog steeds gevuld met 10 minuten nieuws en tien minuten Poetin. Poetin in vergadering, Poetin met zijn hond, Poetin op buitenlandreis, Poetin ernstig etc….En als laatste de winkels. Sommige zijn er verdwenen, nieuwe zijn ervoor in de plaats gekomen. De gewone gang van zaken, alleen heb ik het idee dat het tempo hier wel wat hoger ligt. En was ik net helemaal op de hoogte waar alles in supermarkt lag… lag dat zegt het al; hebben ze de hele inrichting veranderd!