zondag 25 mei 2008

Op naar de top!

Alweer een overwinning voor Rusland. Na het bemachtigen van de Olympische Winterspelen (Sochi 2014), de overwinning van voetbalelftal Zenit, heeft Rusland nu ook het liedjesfestijn Eurovisiesongfestival gewonnen.

Wat is de geheime kracht? Hoewel Rusland altijd goed presteerde op het gebied van sport, muziek, wetenschap en dans, valt deze overwinningsreeks wel erg op. Is er wat veranderd? In een bepaald opzicht wel. Het zal niet liggen aan de aantallen talenten en de leermethoden. Deze zullen weinig veranderd zijn. Nog steeds worden potentiƫle talenten van jongst af aan gerekruteerd onder de 140 miljoen tellende bevolking en op een harde, zware en veel uren tellende manier gedrild om het beste naar boven te halen. De verandering moet meer gezocht worden op het psychologisch/ economische vlak. De Russen beginnen meer in hun krachten te geloven. Zo noemen zij zichzelf graag Veliki Russkij Narod, of wel het Grote (geweldige) Russische Volk. Dit terwijl er met groots eigenlijk gewoon veel in aantal bedoeld wordt. De combinatie van dit geloof en het grote geld bij de oligarchen en sponsors als Gazprom, scheppen de mogelijkheid om alles te investeren in een haalbaar resultaat. Daarbij speelt de televisie ook een goede propaganda rol. De televisie pept een verhaal dusdanig op alsof het lijkt of het land massaal gelooft in de overwinning. Of beter nog er eigenlijk al van overtuigd is. Rusland ging er namelijk stiekem wel vanuit dat Dima Bilan zou winnen. Dus het Believe van Bilan, had net zo goed Convinced kunnen zijn. Hij was per slot van rekening niet zomaar tweede geworden de vorige keer. Ze hebben er per slot van rekening niet zomaar roebels ingepompt. Ze hebben er per slot van rekening niet zomaar de wereldkampioen kunstschaatsen Evgeni Pljusjenko naast gezet.

Al deze overwinningen zetten Rusland in het spotlight. Tevens voeden ze het patriottisme en de verheerlijking van Rusland. Waarbij overmoed op de loer ligt, maar daar willen ze denk ik niet van horen. Wie weet kan Poetin de overwinningseuforie nog gebruiken voor zijn nieuwe meerjaren plan. Zo kwam Poetin onlangs met de uitspraak dat in 2020 Rusland het meest plezierige land zal zijn om in te wonen van Europa. Baat het niet, dan schaadt het niet. Alle beetjes zullen helpen ter verwezenlijking van dit plan.

Eerst maar eens kijken naar wat er op de korte termijn zoal van Rusland nog meer verwacht kan worden. Wellicht zijn dit de koppen van komende nieuwsberichten. ‘Het regent goud op de Olympische Spelen voor Rusland.’, ‘Nu ook trofee Champions League in handen van Zenit.’, ‘Moskou meest aantrekkelijk handelsstad’ en eventueel wat later ‘Rusland gastheer voor ....Europa(?)’

donderdag 15 mei 2008

Vliegtuig Rusland

Russian airlines, maar in het Russisch heet deze vliegtuigmaatschappij simpelweg Rusland.
Samen met de KLM verzorgen zij als enige rechtstreekse vluchten tussen Amsterdam en Sint Petersburg. Rusland vliegt op zondag, woensdag en vrijdag. KLM op maandag, dinsdag, donderdag en zaterdag. Het voordeel van Rusland is dat het net iets goedkoper is en dat je er echt nog veel te eten en te drinken krijgt.
Altijd als ik een vliegtuig binnenstap denk ik na over mijn medepassagier, ofwel buur. En ik hoop dan op een interessant persoon met charisma, met een prettig uiterlijk, met spannend verhalen zodat de reis niet zo lang duurt. Zodat het reizen niet zo eenzaam is. Als dit niet het geval is en er naast mij een grijze muis zit, waarbij niet het gevoel ontstaat, kom laat ik eens even gezellig een praatje houden. Dan ga ik uit het raampje staren naar de wolken, fantaseer over de verschillende vormen. En als dat gaat vervelen dan ga ik een tijdschrift bladeren of lezen. Maar aldoor met de gedachte- wat zou er op het menu staan? En als het karretje in mijn vizier komt, begin ik te watertanden. Niet omdat het eten zo verbijsterend lekker is. Het eten is gewoon normaal. Het is gewoon zo spannend. Ik kan aan niets anders meer denken dan aan dat wat er onder de folie ligt. Je weet nooit wat je krijgt. Zullen het aardappeltje en vlees zijn of rijst met kip? Krijg je er als toetje een cakeje, stukje taart of een saai koekje bij ?
Vandaag had ik voor het eerst pannenkoeken. Toen ik de folie er vol ongeduld aftrok en de twee rolletjes gevuld met kersen zag, verscheen er een brede glimlach op mijn gezicht. En terwijl ik ze eerst nauwkeurig bestudeer, verorber ik ze later met alle plezier. En de reis duurt alweer een half uur korter. Nog even een powernap en we landen alweer op Schiphol. Dag Rusland, dag vliegtuig Rusland. Tot over twee weekjes.

woensdag 14 mei 2008

Zenit

Het is nu rust. Het staat 0-0. Zenit tegen de Glasgow Rangers. Het hoogtepunt waar heel Sint Petersburg al dagen op wacht. En dat was vanochtend te merken op het vliegveld. Wat een hoop mensen hadden zich er al verzameld in de vroege ochtend. En wat zag het er allemaal blauw wit uit. Allen in hetzelfde gestoken: shirt, sjaal en baseball cap. Zowel mannen, als vrouwen. Op naaldhakken en gymschoen, in haute couture of c&a. Binnen een uur zouden er twee vliegtuigen richting Manchester vertrekken. Maar ook mijn vlucht naar Amsterdam zat vol met fans. Voor als je het nog niet duidelijk is, Zenit, de Petersburge voetbalclub o.l.v. Dick Advocaat, zit in de finale van de UEFA cup. Na de winst van 4-0 in de halve finale was het al een gekkenhuis in Sint Petersburg. Ik ben benieuwd wat de uitslag van vanavond te weeg zal brengen. Bij winst is dit in elk geval mijn voorspelling; er zullen colonnes auto’s met vlaggen uit de ramen en op de daken al toeterend over de Nevski Prospekt rijden. Iedereen zal elkaar bellen en feliciteren. Op straat zal een ieder elkaar eindelijk aanspreken en feliciteren of zelfs omarmen. De vreugde zal vol op gedeeld en gevierd worden, met de benodigde bijbehorende vloeistoffen. Deze avond zal Sint Petersburg in het teken van Zenit staan en zal iedereen met elkaar verbroederd raken. Morgenochtend zal het rustig zijn, zal er iets minder productief gewerkt worden en zullen vele te laat komen of verzuimen. Maar dat zal er niet toe doen. Want het is feest, want Zenit is kampioen.

dinsdag 13 mei 2008

Koppig

Na drie jaar Russisch studeren blijven de meest eenvoudige constructies mislukken. Het lijkt wel of sommige combinatie’s gewoon niet foutloos en grammaticaal correct mijn mond willen verlaten.
In het Russisch heb je te maken met zes naamvallen en drie geslachten (mannelijk/ vrouwelijk en onzijdig).
Neem nu het woord voor liefde – ljoebov. Dit is een vrouwelijk woord en dat betekent dat het bijbehorende bijvoeglijk naamwoord dus ook vrouwelijk moet zijn. Mijn liefste(liefde) wordt dus moja ljoebov. Zo zijn de regels.
Ik krijg het echter niet voor mekaar om tegen mijn vriend moja te zeggen. Hij - mannelijk en moja - vrouwelijk. Dat zijn dan twee verschillende geslachten, gaat het door mijn hoofd. Dat kan ik in geen manier naast elkaar zetten. En dus blijf ik hardnekkig moj zeggen.
Maar vergeet alstublieft de vorige zin. O, niet- native Russische geliefden die hun liefde in het Russisch uiten, vergeet die zin. Opdat gij nooit deze boodschap grammaticaal fout over zult brengen!
Nu hoop ik dat ik na deze uiteenzetting en uitleg het zelf ook eindelijk goed zal doen. En nooit meer koppig moj voor ljoebov zal plaatsen.

maandag 12 mei 2008

Lang leve het visje korjoesjka

Twee dagen lang was het rondom de Peter en Paul vesting op hazeneiland feest. Het zag er zwart van de mensen. Om de paar passen stonden biertaps, podia (wel drie verschillende) , schiettenten, kermistentjes en vooral overal veel barbecues. Heel veel barbecues. Hierin werd alleen niet gebarbecued, maar gefrituurd. Kleine visjes, duizenden kleine visjes die van tevoren door het meel en zout zijn gehaald. De korjoesjka- een typisch Sint Petersburgs- visje, die elke visser langs de granieten kades hoopt te vangen. En nu was er dus twee dagen feest ter eren van deze korjoesjka. Optredens, acts, spelletjes en dit alles op de zonovergoten stralende oorsprong van Sint Petersburg. Werkelijk waar, er bestaan twee Sint Petersburgen. Een grauwe, grijze winterse en de heerlijke kleurrijke, stralende blauwe hemel, genieten zomerse. En dan lig je op het gras, kijk je uit op de hermitage, het puntje van Vasili eiland en de Isaackathedraal en luister je naar geweldige jazz muziek. Naast je je geliefde en op schoot een plastic bordje vol met gefrituurde korjoesjka. Wat is het leven dan genieten! Lang leve het geweldige visje korjoesjka. Dat er maar meer vissen zo’n eigen feestje mogen hebben.
10.V.08

Gezellig in de trolleybus

Na de metro en de marsjroetka wil ik nu wat vertellen over de trolleybus. Dit vervoermiddel rijdt door heel sint Petersburg. Vaak zijn het al wat oudere trolleybussen, die waarschijnlijk al niet het eerste decennia meegaan. Ze zien er vuil en soms roestig uit. Maar toch geniet dit vervoermiddel, vooral onder studenten en gepensioneerden, veel populariteit. Het is een officieel openbaar vervoermiddel, dus zijn kortingskaarten toegestaan en daarbij is het ook nog zes roebel goedkoper per rit dan de marsjroetka. Elke trolleybus heeft een bestuurder en conducteur. Vaak vormen deze een team en rijden ze dag in dag uit dezelfde route in dezelfde trolleybus. Op rustige tijdstippen en in de spits. Doch is er altijd een zitplaats voor de conducteur bestempeld. Of beter geschreven, conductrice. Boven hun stoel hangt een bordje: ‘alleen voor de conductrice’. Zonder dit bordje is het op zich ook al duidelijk dat de betreffende stoel van de conductrice is, daar zij vaak het zitvlak verzacht hebben met een donzig kleedje. Sommigen maken er een echt gezellige ‘werkplek’ van. Zo stond ik laatst in trolleybus 123 op weg naar het metrostation. Het was vrij rustig, een paar gepensioneerden en wat moeders met kinderen. De conductrice hield nauwlettend elke bezoeker in de gaten en liep gelijk op de nieuwe passagiers af om haar 16 roebel te innen. Maar soms kon ze tussen twee haltes in zich even terugtrekken in haar hoekje. En dan zag je haar even opgelucht adem halen. Haar eigen hoekje, haar werkplekje. Afgebakend met een gordijntje langs het raam. Een extra geborduurd kleedje over de stoel, waarin verschillende vormen en kleuren terug te vinden waren. Knuffels aan beide kanten. Nepbloemen door de gordijnen geweven. En dat alles gaf haar trolleybus een kitscherig, maar kleurrijk gezellige sfeer.

zondag 4 mei 2008

Mag ik je telefoonnummer?

De meeste Russen maken gebruik van een pre-paid abonnement. En dus moet er om de zoveel tijd worden bijgevuld. Gaat dat in Nederland door het kopen van een kaart in een winkel of via de bank, hier bestaan er speciale betaalautomaten, waar alle providers op aangesloten zijn. De minimale inleg varieert tussen de 10 en 50 roebel (0.27 eurocent tot 1.35), maximaal kan er worden opgeladen tot 5.000 roebel. Aldus het stappenplan: 1. kies de provider 2. voer je telefoonnummer 3. bevestig je telefoonnummer 4. voer het bedrag in 5. bevestig het bedrag.
Maar waar ik eigenlijk naar toe wil, is dat de ‘date’zin – mag ik je telefoonnummer- niet perse noodzakelijk is. Ook stalkers zullen deze uitvinding dankbaar zijn. Het is, dankzij de betaalautomaat, erg makkelijk geworden om het telefoonnummer van iemand te krijgen. Als je achter iemand staat, zie je het nummer op het scherm verschijnen. Je moet het dan natuurlijk wel goed kunnen onthouden. Of men vergeet het bonnetje mee te nemen, waar het nummer ook op gedrukt staat- nog makkelijker. Er blijft natuurlijk wel de kans bestaan dat een vriend(in) uit de brand wordt geholpen en dat je met het verkeerde nummer komt te zitten. In zulk soort gevallen helpt dit stiekeme gedoe natuurlijk niet en laat je je ‘date’ kans voorbij lopen. Ik vraag me af of het werkelijk tot zulk soort situaties leidt.