maandag 31 maart 2008

Hamsteren


Het leven wordt steeds duurder. De verkiezingen vonden alweer een maand geleden plaats. En dus is er voldoende tijd voldaan aan de verkiezingsbeloftes. De markt heeft de gedrukte prijzen lang genoeg volgehouden. Tijd voor een prijsstijging. En wel betreffende de primaire levensbehoeften. Brood, melk, kaas en openbaar vervoer. Gemiddeld zo’n 20 tot 25%. Uiteraard wordt er nog gezwegen over een pensioensverhoging. Ouderen hebben vaak een mager pensioen. Deze varieert tussen de 3.000p. tot 6.000p. Over het hoogste pensioen beschikken invalide en veteranen, welke niet in de meerderheid zijn. Aangezien er ellenlange procedures voorafgaand gaan aan deze status en deze bureaucratische tijdbarrière gewoon niet overleven. En zelfs als een gepensioneerde de juiste documenten bezit en op tijd zich meldt krijgt hij nog geen 200 euro per maand. Veel te weinig. Daarom hebben baboesjka’s en dedoesjka’s het moeilijk in Rusland. Op straat herken je ze meteen aan hun kleding. In winkels zie je ze elke waar afwegen. En vandaag leek het wel of ze massaal in de rij voor het metroloket stonden. De zjeton (het metromuntje) zal van 14 roebel naar 17 roebel stijgen. Het is een lange rij tot aan buiten. De kans dat de zjeton onbruikbaar wordt is klein. Ik weet niet anders dan dat er voor de metro met een zjeton betaald wordt in Sint Petersburg. Ik loop de rij om 20 uur voorbij. Door de rij gaat een geroezemoes. “Morgen stijgt de zjeton weer eens. Weet je nog dat die 5 kopeken was.” Ik hoop maar voor ze dat de hamsterslag slaagt. Grote kans dat ze niet meer dan twee zjeton’s per klant verkopen. Ik heb onlangs mijn maandkaart gekocht. Goed uitgekiend, denk ik bij mezelf. Dus laat ik me door de roltrap de diepte invoeren.
De prijsstijgingen heb ik van horen zeggen. In de krant heb ik het niet opgemerkt. Zou het soms allemaal een 1 april grap zijn? Toch lijkt dergelijke humor me sterk. We zullen morgen zien.

woensdag 26 maart 2008

‘Can you get there by candlelight?’

Eten bij kaarslicht. Als dit op het menu staat, wordt het hoogstwaarschijnlijk een romantische avond. Een zwijmelavond.

De maïs staat op en ondertussen bak ik aardappeltjes en snij ik de groenten. Op de achtergrond draait ‘de Doors’. “Come on baby light my fire” schalt het door het appartement. Ik draai me om om wat uit de koelkast te pakken. En opeens wordt het zwart voor mijn ogen. Het licht is weer eens uitgevallen. Een maandelijks terugkerend verschijnsel. Het eten staat op gas en zal zo wel klaar zijn. Ik kijk naar buiten in de hoop dat de andere kant van het gebouw ook donker is. Helaas, daar brandt alles. Dat betekent dat de hulpdiensten er niet zo’n haast van zullen maken. Het gaat om alleen ons trappenhuis. De aardappeltjes worden al aardig bruin en knapperig. Ik schijn me bij met mijn mobiel, zo handig dat daar licht op zit, en dek de tafel. Ik loop naar de kast en pak de kandelaar. En twee kaarsen. Het is stil in huis en het begint naar de maaltijd te ruiken. Logisch, want de ventilator werkt ook niet. Alles is klaar. Aan tafel!
Iets te veel peper op de groente, ik moet niesen. Hatsjoe. Een kaarsje dooft. Waar had ik de lucifers gelaten? En terwijl ik bewapend met mijn lichtgevende mobiel de lucifers zoek, flitst het licht weer. En klinkt het wederom “Come on baby light my fire”

Gelukkig, de buurman was er snel bij. De duisternis was dit keer van korte duur, zo’n 10 min. Het romantisch etentje bij kaarslicht hou ik tegoed. Voorlopig de kaarsen maar weer opbergen voor de volgende licht onderbreking.

donderdag 20 maart 2008

In wiens eer?

Het is ijsberentijd. Morgen begint de lente. De winter hoort erop te zitten (hier lijkt die net te beginnen, sinds tijden weer -3 graden) en dus ook de winterslaap. Wereldwijd komen de ijsberen hun winterkooien uit. Samen met de nieuwe aanwinsten van de dierenparken. Klaar om in hun bassin te springen en zich te verfrissen, ter vreugde van alle fotografen.
Aldus moeten er namen verzonnen worden. Op nu.nl was vandaag te lezen dat de Rhenense diergaarde en de NS een wedstrijd hebben uitgeschreven. Ook de Petersburgse Metro en de Petersburgse dierentuin hebben een concours uitgeschreven voor hun twee jongen.
Vandaag was er te lezen dat er veel deelnemers zijn, meer dan verwacht. Naast individuele inzendingen zijn er ook inzendingen van crèches, bedrijven en musea. Er waren ook onverwachte voorstellen, die toch wel tot de favorieten behoren. Het eerste stel de ons allen bekende Dick en Guus. Sinds Dick Advocaat Zenit aan de landsbeker heeft geholpen en nu in de kwartfinale heeft gebracht, is hij hier een BR’er geworden. En ook Guus Hiddink geniet autoriteit. Maar dat kan niet op tegen de helden van Rusland.De namen Dima en Vova. Ter ere van de president en de verkozen president.
Tien jaar geleden heb ik één keer de Petersburgse dierentuin bezocht. Dit was echter een verschrikking. De beren zaten in piepkleine kooien, nog stammend uit de tsarentijd. De dieren waren vel over been. Het was er vies en het stonk er. Maar in tien jaar tijd is er veel veranderd in de stad en hopelijk ook in de dierentijd. Wie weet, als daar straks Dima en Vova wonen, krijgt de dierentuin straks wat meer subsidie en wordt het een bezoekje waard. In elk geval zie ik dan ook Dima een keer in het echt.
Tot slot nog een aantal suggestie’s voor de Nederlandse naamwedstrijd van de Rhenense diergaarde en de NS. Daar het gaat helaas om 1 jong, dus geen combinatie’s. Misschien dat het Balkie, Bert of Bono wordt...

dinsdag 11 maart 2008

Gentle voice


Het is tijd voor jazz. Tijd om eens een avond naar goede muziek te luisteren. Laat de koperinstrumenten maar komen. Vanavond treedt het ensemble Gentle Voice op in de Duke Ellingtonzaal van de jazz filharmonie. Vol verwachting lopen wij het voor ons onbekende gebouw binnen. De ontvangsthal ziet er veel belovend uit. Overal hangen portretten van bekende jazz muzikanten, zowel Russische als Amerikaanse. Maar de meeste aandacht gaat naar Duke Ellington. Hele gedichten aan hem gewijd hangen aan de muur. We lopen een wenteltrap op en komen in een café terecht. Een verrassend klein knus cafeetje. Verassend, omdat ik een concertzaal verwacht had en omdat we voor dit ‘concert’ toegangtickets gekocht hadden.
De tafeltjes staan opgesteld als een arena, als een rechthoek met een open zijde. Daar staat een saxofoon, contrabas, drumstel, piano en microfoon. We vleien ons neer op een van de banken en bestellen een cocktail. Om stipt 20uur begint het ensemble. Het eerste stuk is muzikaal. Dan wordt de zangeres naar voren geroepen. In een lange avondjurk met glinsters lacht ze het publiek verleggen toe. Snel vertelt ze wat ze gaat zingen en ze begint met aftellen. Raz, dva i raz dva tri. (1,2, en 1,2,3). Er komt nog snel een stelletje naar binnen geglipt. Zij ploffen een tafeltje verder neer. Het eerste liedje is Engelstalig en erg swingend. Het volgende liedje heeft zij zelf gecomponeerd. Genaamd vervlochten. Een Russische titel. Spannend hoe Russische jazz klinkt. Hierbij de tekst: bli la la dii do do ..... Erg interessant, niet alledaags. Daarna volgen er nog drie eigen compositie’s. Allen op dezelfde manier en weinig interactie met de zaal. De titel is van onderschikt belang, gewoon een aanduiding. Want het had van alles kunnen zijn. Het voortdurende bli bling la la begint mij een beetje te vervelen en ik begin om me heen te kijken. Het stelletje dat te laat kwam trekt mijn aandacht. Hij is duidelijk een buitenlander, met zijn lange smalle gezicht en polo. Zij in glittertruitje Russin. Beide knikken ze voortdurend mee met de muziek. Dit ziet er erg grappig uit. Een aantal keren tilt hij zijn hand twijfelend op, maar legt hem vervolgens weer rustig op zijn schoot. Bij de derde li da li do heeft hij eindelijk voldoende moed opgevat om haar te omarmen. Zij, al vrij teut van twee glazen wijn, blijft toch strak knikkend voor zich uit kijken. Maar schuift tegelijkertijd een stukje dichterbij. Het concert kan hem gestolen worden. Hij denkt alleen maar aan de volgende move. Ik vind dit alles erg schattig en denk verder alleen maar aan - wanneer komt er weer eens een leuk liedje. Na nog twee liedjes, wordt het laatste liedje aangekondigd. Wederom een eigen compositie. Maar zo grapt zij zelf al, dit keer wel met woorden. De drummer maakt er een uitsmijter van en drumt er op los tot de laatste noot. Uiteindelijk verlaten we het ‘filharmonisch café’ als critici. We hebben alles besproken en afgewogen. We hebben onderling een gezellige avond gehad, veel gegrapt, maar voor de jazz hadden we hier niet hoeven komen. Wel wil ik nu graag een cd van Duke Ellington kopen, eens luisteren naar zijn jazz.

woensdag 5 maart 2008

De presidentsverkiezingen in beeld

Er is al zoveel gezegd over de Russische presidentsverkiezingen van 2 maart. Er is al zoveel geschreven over de ze dag. Daarom een fotoreportage van stemmend Sint Petersburg.















1.Aankondiging verkiezingen 2.Stemlokaal
















3. Tegengeluid Ander Rusland 4.Uitnodiging stemlokaal




En wist u dat:
- er zeep en chocolade werd uitgedeeld aan de stemmers
- in sommige districten zelfs gratis medische controle
- docenten verplicht waren om te stemmen in hun school ( stemlokalen waren in scholen)
- zij ook ouders mee moesten nemen
- anders ontslagen konden worden
- hetzelfde gold voor veel studenten/ soldaten
- waarnemers om 5 voor 8 gevraagd werd hun jas elders op te hangen
- op dit moment de bus verzegeld werd
- een waarnemer van de communistische partij zag dat er wat ingegooid werd
- dit 150 ingevulde stembiljetten waren
- de verkiezingen verder rustig zijn verlopen
- er 's nachts een groot feest in het Kremlin was
- er nu echt genoeg over geschreven is.