zaterdag 23 juni 2007

Op z'n Russisch feesten

Rond twaalf uur kom ik mijn bed uitrollen. Op mijn aanrecht staan zeven lege flessen. Allen hadden een wodka-achtige drank, variërend van vijf tot veertig procent......Jaja,wat was dat een mooie avond gisteren! Voor een Rusland feestje hoef je niet per definitie naar Rusland te verhuizen.
Het begon allemaal heel onschuldig met een spelletje poker. Rond tienen komen de eerste Slavisten en Ruslandkundigen binnen druppelen. Om halfelf wordt er aangebeld door twee vrouwen in Russisch legeruniform. De sfeer begint er al aardig in te komen en de dagelijks aanbevolen hoeveelheid ‘lachen’ van acht minuten zijn snel overschreden. Rond halftwaalf zijn de flessen leeg en roept het feest. De militairen zijn al vooruit gemarcheerd, om ons gezelschap saluerend te ontvangen en zakoeski voor te schotelen. Even verderop staat een cocktailbar. ‘De Russische vlag’, ‘Bloody Mary’, ‘White Russian’, ‘Black Russian’; van alles voor diegene onder ons, die nog niet genoeg van dit water met een k hebben genuttigd.
Russische, Oekraïense en gipsy beats gonzen door de ruimte. De dansvloer is nog leeg. Maar wij, Slavisten en Ruslandkundigen, zijn ongeremd en kennen geen schaamte. Hoe meer ruimte hoe beter. Uiteindelijk is het een bont geelschap, is de dansvloer gevuld en dansen we met z’n allen de polka.

(voda= water in Ru, en vodka= vodka
zakoeski= hapjes)

Op z'n Russisch feesten

Rond twaalf uur kom ik mijn bed uitrollen. Op mijn aanrecht staan zeven lege flessen. Allen hadden een wodka-achtige drank, variërend van vijf tot veertig procent......Jaja,wat was dat een mooie avond gisteren! Voor een Rusland feestje hoef je niet per definitie naar Rusland te verhuizen.
Het begon allemaal heel onschuldig met een spelletje poker. Rond tienen komen de eerste Slavisten en Ruslandkundigen binnen druppelen. Om halfelf wordt er aangebeld door twee vrouwen in Russisch legeruniform. De sfeer begint er al aardig in te komen en de dagelijks aanbevolen hoeveelheid ‘lachen’ van acht minuten zijn snel overschreden. Rond halftwaalf zijn de flessen leeg en roept het feest. De militairen zijn al vooruit gemarcheerd, om ons gezelschap saluerend te ontvangen en zakoeski voor te schotelen. Even verderop staat een cocktailbar. ‘De Russische vlag’, ‘Bloody Mary’, ‘White Russian’, ‘Black Russian’; van alles voor diegene onder ons, die nog niet genoeg van dit water met een k hebben genuttigd.
Russische, Oekraïense en gipsy beats gonzen door de ruimte. De dansvloer is nog leeg. Maar wij, Slavisten en Ruslandkundigen, zijn ongeremd en kennen geen schaamte. Hoe meer ruimte hoe beter. Uiteindelijk is het een bont geelschap, is de dansvloer gevuld en dansen we met z’n allen de polka.

(voda= water in Ru, en vodka= vodka
zakoeski= hapjes)

donderdag 21 juni 2007

De laatste loodjes

Bijna is het zover en dan beginnen voor de derde maal mijn avonturen in Sint Petersburg.
Mijn heerlijke studentenkamer aan de Bree is opgezegd en de laatste puntjes voor mijn bachelorscriptie worden op de i gezet. Vrijdag 29 juni vlieg ik naar Helsinki om vanaf daar per trein Sint Petersburg binnen te rijden. Ruim twee weken de tijd heb ik dan om een baan te vinden. Daarna kom ik weer even terug om eind augustus met heel mijn hebben en houden (25 kilo) afscheid te nemen van Nederland. Ik ga een nieuw wervelend leven in Sint Petersburg op bouwen! En jullie kunnen via deze blog meegenieten van mijn verbazingen, vreugdes, frustraties, bijzonderheden en avonturen.
De voorgaande blogs over 100 dagen Sint Petersburg zijn terug te vinden op: http://lija.hyves.nl/blog/

Mijn lievelingsroute

St. Petersburg is een stad, gebouwd op meer dan honderd eilanden. Eén eiland is voor mij heel speciaal: Vasili-eiland. Op dit eiland wonen mijn grootouders en op dit eiland heb ik mijn eerste levensjaar doorgebracht. Op dit eiland voel ik me thuis en op dit eiland ben ik volwassen geworden. Men zegt dat als je eenmaal op Vasili-eiland geboren bent, je het nooit meer hoeft te verlaten. Korter gezegd, je kunt er je hele leven slijten. Brodsky zei hierover “Naar Vasili-eiland zal ik terugkeren om te sterven”. Het Vasili-eiland begint bij de twee vuurtorens van het pijltje. In de zomer kan je hier genieten van het uitzicht op de Petrus- en Paulusvesting, het Winterpaleis en van de honderden bruidsparen die op de kade een champagneglas heffen op hun geluk. De granieten kade van de Neva, de universiteitskade, leidt langs het Mensjikovpaleis en de FilFak en geeft uitzicht op de Bronzen Ruiter, de Admiraliteit en de Isaäks-kathedraal. Na de eerste linie over te hebben gestoken, beland je in de Roemanovski-square en loop je tegen de academie van schone kunsten aan. Hierachter bevindt zich het tuintje van Solovjev. Een tuintje waar moeders met kinderwagens wandelen en waar een antieke sfeer hangt, vanwege de obelisk en de klassieke gevels. Alzo kom je uit op de Grote Prospekt: de aorta van het eiland, doorkruisd door al haar 28 linies. En op linie 13 staat een rood huis. Mijn huis.

geschreven voor het NIP-krantje; april 2006