dinsdag 27 november 2007

Trompetgeschal

Elke avond staat er bij de uitgang van de metro een man op een kist. Onder een straatlantaarn. Kaarsrecht en gehandschoend. Maakt niet uit of het vriest of dooit, sneeuwt of regent. Zijn vingers bewegen soepel en snel over drie knopen. Over zijn kostbare trompet. De ene avond staat er klassiek op het repertoire, de andere dag een mars en weer een dag later is de Russische folklore aan de beurt.

De man op de kist heeft succes. Aldus, zo toont het kartonnen doosje dat voor de kist staat. Het doosje is gehalveerd. Waarschijnlijk is een dergelijk volume hoogmoed, niet haalbaar of vangt zo’n diepe doos gewoon niet. Over de doos heen ligt nonchalant een doek. En op de felle kleuren van het doek flonkeren in de sneeuw de kopeken en roebel muntstukken. Elke avond lossen voorbijgangers hun zakken met kleingeld. Als het niet regent ook nog wel eens bankbiljetten. En onder het spelen door bedankt de man zijn toeschouwers. Zijn toeschouwers genieten van zijn spel, terwijl het stoplicht op rood staat.

Zo ook ik. Bij groen loop ik op het ritme van de dag verder. En nog lang hoor ik de schelle klanken van de trompet. Al lopend in de sneeuw, vlokken ongelooflijk groot- groot als pingpongballen, licht alleen van straatlantaarns en verder duisternis, heeft het trompetgeschal een bijzonder karakter. Misschien zelfs een karakter, die niet misplaats zou zijn geweest in een van Dostojevskij’s Petersburgse verhalen.

27.11.07

vrijdag 9 november 2007

De Russische realiteit

Russisch bijgeloof is een thema waar je altijd op terug kunt komen. Soms lijkt het over er achter elke handeling wel een ritueel, volksgebruik of regel schuil gaat. En zelfs als er geen bijgeloof in het spel is, dan nog blijft veel onverklaarbaar en onbegrijpelijk. De vraag waarom bepaalde dingen behoren te gaan volgens zulke wegen/ tekens, is natuurlijk nutteloos. Dan is het voor de Russen alweer duidelijk dat ik het naïeve meisje uit Nederland ben. Alvast een kleine reeks, die me gelijk te binnen schiet. De drempel steekt men met de rechter voet over. Bloemen geef je in een oneven aantal. Het enige middel tegen hoesten is iets met honing; melk met honing, kruidenthee met honing of warme wodka met honing. Zonder de juiste contacten kom je nergens. Smeergeld is heel gewoon. Regels zijn er om ze met een inventieve manier te ontwijken. Soep is niet voor gasten, gasten krijgen een salade voorgeschoteld. Pijn van anderen mag je niet op je zelf aanwijzen. In het ziekenhuis moet je bachili aandoen (blauwe beschermhoezen, die wij om onze schoenen aandoen in het zwembad). Onder levering, wordt levering tot aan de drempel verstaan. Wil je je nieuwe goederen in huis, dan moet je handje-contantje extra betalen. De verwarming wordt centraal geregeld, je kan het thuis dus niet afstellen. Men gaat hier eerder naar een Sushibar, dan naar een restaurant. Tegen droge lippen helpt het eten van boter. Als je een bril draagt, heb je vroeger te weinig wortels en bosbessen gegeten. Alles wat Russisch is, is geweldig. (Maar toch heeft iedereen liever westerse apparatuur in huis)..... aldus wordt vervolgd.

Campagne

Over een maand zijn de Doema-verkiezingen en dat betekent dat het volop campagnetijd is. Elke ochtend staat er bij de metro een vrouw van de partij Edinaja Rossija krantjes uit te delen. Door de hele stad heen zijn postors, bilboards en aanplakbiljetten verspreid. De belangrijkste kleuren zijn groen en blauw en de Russische tricolor. Eigenlijk zie ik alleen maar campagnemateriaal gerelateerd aan Poetin. En daarmee spant de partij Edinaja Rossija de kroon. Deze partij telt 1,7 miljoen leden en hun beleid is: Poetins plan. In de teksten op bilboards komt dat er als volgt uit te zien; ‘Poetin houdt altijd rekening met Sint Petersburg’ ‘Poetin voor een rechtvaardig Rusland’ ‘Rusland- ik, jij, wij’. Zouden deze leuze’s de burgers helpen bij haar beslissing of staat de uitkomst eigenlijk al vast? Nog een maand te gaan, we zullen zien.