Gezellig in de trolleybus

Na de metro en de marsjroetka wil ik nu wat vertellen over de trolleybus. Dit vervoermiddel rijdt door heel sint Petersburg. Vaak zijn het al wat oudere trolleybussen, die waarschijnlijk al niet het eerste decennia meegaan. Ze zien er vuil en soms roestig uit. Maar toch geniet dit vervoermiddel, vooral onder studenten en gepensioneerden, veel populariteit. Het is een officieel openbaar vervoermiddel, dus zijn kortingskaarten toegestaan en daarbij is het ook nog zes roebel goedkoper per rit dan de marsjroetka. Elke trolleybus heeft een bestuurder en conducteur. Vaak vormen deze een team en rijden ze dag in dag uit dezelfde route in dezelfde trolleybus. Op rustige tijdstippen en in de spits. Doch is er altijd een zitplaats voor de conducteur bestempeld. Of beter geschreven, conductrice. Boven hun stoel hangt een bordje: ‘alleen voor de conductrice’. Zonder dit bordje is het op zich ook al duidelijk dat de betreffende stoel van de conductrice is, daar zij vaak het zitvlak verzacht hebben met een donzig kleedje. Sommigen maken er een echt gezellige ‘werkplek’ van. Zo stond ik laatst in trolleybus 123 op weg naar het metrostation. Het was vrij rustig, een paar gepensioneerden en wat moeders met kinderen. De conductrice hield nauwlettend elke bezoeker in de gaten en liep gelijk op de nieuwe passagiers af om haar 16 roebel te innen. Maar soms kon ze tussen twee haltes in zich even terugtrekken in haar hoekje. En dan zag je haar even opgelucht adem halen. Haar eigen hoekje, haar werkplekje. Afgebakend met een gordijntje langs het raam. Een extra geborduurd kleedje over de stoel, waarin verschillende vormen en kleuren terug te vinden waren. Knuffels aan beide kanten. Nepbloemen door de gordijnen geweven. En dat alles gaf haar trolleybus een kitscherig, maar kleurrijk gezellige sfeer.