Een muziekstuk van Vivaldi uit 1725. Door honderden bezoekers beluisterd op 20 januari. Bezoekers bestaande uit ouders met kinderen. Kinderen met hun gepensioneerde ouders. Bebaarde mannen, behaarde vrouwen. Mannen met wandelstokken, getrouwde vrouwen. In satijnen, kant, jeans of wol. Stijlvol, simpel en gepierced. Paartjes, vrienden, alleenstaanden. Allen in de grote zaal van het philarmonisch. Witte stoelen met rode bekleding. Witte marmeren zuilen, rode gordijnen.
De dirigent komt op. Stilte. Hij buigt en stapt op zijn podium. Groet het orkest. Nog steeds stilte. Hij legt zijn oor te luister. Wacht op het juiste moment. Iedereen wordt muisstil en zit op het puntje van zijn stoel. Dan zwaait hij met zijn stokje. En als bij toverslag klinken de lange halen van de violen, speelt de cello erdoorheen en zijn we omringd door de lente.
Waarom hebben dirigenten altijd lang (grijs) haar? Lang genoeg opdat het kan meedansen met zijn bewegingen. Zijn bewegingen lijken enerzijds op de bewegingen van zo’n houten poppetje, aan elkaar gebonden met elastiek. Die knikt met zijn knieën en voorover buigt als je op de onderkant drukt. Anderzijds heeft hij veel weg van koning dwerg in de Efteling. Hij tuit zijn lippen, bolt zijn wangen, brabbelt en proest. Een geheimzinnig lichaamstaal, waar alleen de orkestleden op reageren. De student in de hoek, die in zijn eentje in de buitenste rij zit, heeft er nog wat moeite mee. Deze violist doet zijn uiterste best, het zweet staat op zijn voorhoofd en hij speelt door alle ongemakken heen. Zijn nek is rood, tot bloedens toe. Maar hij hoort erbij! En hij draagt net als de dirigent en net als het leeuwendeel van het orkest, een smoking. Maar, in tegenstelling tot de orkestleden, heeft de dirigent manchetknopen afgezet met een parel. En in plaats van een vlinderdas, een kobaltblauw befje.
Hoe sneller de muziek, hoe meer zijn haar danst. Hoe sneller ik aantekeningen in het programmaboekje maak.Overweldigende muziek.
De dirigent draait zich om. Een daverend applaus. Bravo! Roept de dirigent. Bravo antwoordt het publiek. Bloemen worden aangedragen. Buigingen volgen. En dan achter de dirigent aan verdwijnt het orkest achter de witte zuilen, achter de rode gordijnen. En blijven de rood beklede witte stoelen leeg achter in de schemering van de lustra.
p.s. Speciaal voor jou Peer, leeuwendeel!
1 opmerking:
Ha Lija,
Voor het radio 1. programma BNN Today ben ik op zoek naar Nederlanders in het buitenland. In ons programma hebben we het onderdeel Exit Holland, hierin bespreken Nederlanders in het buitenland nieuws/hun ervaring uit de stad waar zij wonen.
Ik zie dat jij in ST-Petersburg woont. Misschien wil je mij je telefoonnummer of email adres mailen zodat ik je beter kan uitleggen wat ons programma is. Misschien lijkt het je leuk om ook wel eens met verhalen uit Rusland op de radio te komen. Op de website BNNtoday.nl kan je meer info krijgen over het programma en over Exit Holland.
Groet Pieter Willemsen
Redacteur BNN Today
exitholland@bnn.nl
Een reactie posten