In de metro

Niet meer dan tien centimeter afstand. Zo dicht op elkaar. Als het nog veel drukker wordt, dan zullen ze elkaar raken. Een mooie vrouw en een goed geklede man. Midden in de spits. Door de luidsprekers schelt de waarschuwing “ Pas op, de deuren sluiten”. Zij letten er beiden niet op. Tegenover elkaar twee mensen. Zij zit, hij staat. Beide kijken naar beneden. Zij gunnen elkaar geen blik. Zij zijn opgeslokt in de wereld van “Alles is anders”. Een roman van de populaire detective schrijfster Alexandra Marinina. Hij heeft zich al wat verder laten meeslepen dan zij. Zo’n 147 pagina’s.
Ik sta ernaast en gniffel. Zouden ze het door hebben van elkaar? Een mooie vrouw en een goed geklede man. Beide zonder trouwring. Een openingszin ligt voor het oprapen- vind jij het ook zo spannend? Het zou zomaar kunnen. De metro schijnt namelijk best romantisch te zijn. Behalve dat het knus is, moet je ook minimaal twee minuten op een roltrap staan. En het is me opgevallen dat geliefden elkaar dan altijd omhelzen. Even knuffelen, even op elkaar hangen. Of even een gesprek aanknopen. Wie weet wat een metroritje tot gevolg kan hebben...