Te gastvrij

Het was een lange en uitputtende nacht. Een nacht van kraken en woelen. In de hoek een robuste staanklok. Getik, elke seconde luider. De lucht ijl en tevens benauwd. Chroetsjovflat vijfde verdieping in een drie-kamerappartement. Ik lag daar op mijn rug. Midden in de woonkamer. Stil te wezen. Zelfs te diep ademen was fataal. Een kleine trilling van mijn lichaam zou het scharnier wederom in werking stellen. Scharnieren, die op mijn botten drukten. Scharnieren ongesmeerd, piepend en kreunend van sovjetmakelij.
Ik hield het niet langer meer uit; er moest een einde aan komen. Nog een keer de scharnieren in werking zetten. Vurig hopend dat de sirene niet aanslaat, sluip ik op mijn tenen naar de gang. Het parket kraakt. Nog twee stappen. De loshangede deur. Ik trek de deur zo stil mogelijk achter me dicht. Hij zwaait terug open. Een stap terug en poging twee. Veel gekraak. Teveel gekraak. Boze Russen komen in het donker op me af. De sirene is afgegaan a.k.a eenjarig kind. ‘ We konden je wel wurgen, wat een kabaal. We hadden nog zo gezegd, geen geluid. Daar wordt de peuter wakker van. Nu moeten we haar geruststellen. De komende 40 minuten moet je in de keuken blijven. Anders valt ze niet in slaap.’
Aldus bracht ik de woensdagnacht door op een krukje in de keuken en doodde ik de tijd met Truman Capote en Jaws.Verlangend naar mijn eigen bedje. Niet naar de slaapbank, of beter- het spijkerbed, achter het dunne wandje. Daarbij durfde ik de piepende deur en het krakend parket niet meer te trotseren. Hoe was ik hier eigenlijk verzeild geraakt? Ik meen mij te herinner dat ik te gast was voor het diner. O ja, de gastvrouw liet me niet gaan. ‘ Blijf toch hier slapen. Kijk, de bank is in een mum van tijd een lekker bedje [ik vraag me af of ze er zelf weleens op geslapen heeft]’ ‘Nee, dank je. Ik ga over een uurtje maar eens op huis aan. Vier haltes met de metro en ik ben voor eleven thuis.’ ‘Doe niet zo gek, ik pak vast de lakens voor als je je bedenkt. Straks als de kleine slaapt kan dat namelijk niet meer.’ ‘ Bedankt voor de gastvrijheid, maar ik slaap echt liever thuis. Alles lekker bij de hand –tandenborstel enzo.’ ‘ O, ik heb altijd extra tandenborstels voor gasten, dus dat is geen probleem. Kijk. En hier een t-shit, voor als pyjama.’ Ik zat klem. Ze liet me gewoon niet gaan. En zo werd het een lange en uitputtende nacht.