dinsdag 24 november 2009

Geen Mexicaanse griep

Het is donderdag 19 november 2009 vijftien uur en drie minuten. Ik steek mijn hoofd uit het vliegtuig dat mij net vanuit Wenen naar Sint Petersburg heeft gebracht en begin af te dalen van de trap. Zodra ik mijn voet op Russische bodem zet, sta ik oog in oog met een gek plastic fotocameraogend apparaat. Achter het apparaat staat een man in douanejas waaronder nog 15 centimeter doktersjas hangt. Hij kijkt gebiologeerd naar een schermpje. Terwijl ik vijftien passen over Russisch grondgebied verder stap en de bus inklim, blijf ik de man observeren. Mijn nieuwsgierige blik wordt opgevangen door mijn buurman:
“Je hebt toch zeker wel naar het vogeltje gelachen?”
“Nee, was het dan toch een camera....” Gelijk komt de vraag bij mij naar boven – wat gaan ze dan met die foto’s doen, waarom willen ze iedereen vastleggen, hoe ...
“Een soort van”, klinkt de baritonstem van de Vlaming, “ alleen dan voor infrarood. Als er ook maar iemand met koorts of verhoging aan boord was, gaan we gezellig een paar dagen met z’n allen in quarantaine.”
“Echt waar?”
Op dat moment geeft de bus gas. Gelukkig, we zijn allen griep vrij. Het avontuur kan beginnen!

Geen opmerkingen: