woensdag 30 januari 2008

Boris Eifman’s Meeuw

Maandagavond. Het Aleksandrinskij Theater is tot de nok toe gevuld. Vijf balkons, de beletage, een tsarenloge en ook nog de parterre. Stamp vol voor de balletvoorstelling– De Meeuw - naar het gelijknamige boek van Tsjechov uit 1896. Het verhaal, oorspronkelijk bedoeld als komedie, speelt zich af op een landgoed. Het draait om keuzes maken, minaars, intriges ofwel driehoeksverhoudingen. Dramatisch zwaar op de muziek van Sergeij Rachmaninov.

Om vijf uur, diezelfde maandag, werd ik gebeld door een vriend of ik hem wilde vergezellen naar een balletvoorstelling. Hij is eigenaar van een bar/ nachtclub. De solist van het dansgezelschap vormt vaak tot in de late uurtjes gezelschap in zijn Bubblebar. En had hem uitgenodigd. De premiere van De Meeuw had ik een half jaar geleden bezocht, dus dit keer had ik de gelegenheid om de voorstelling eens vanaf een kritische kant te bekijken. Hieronder mijn indrukken.

Het decor is minimaal en abstract. Gedurende de gehele voorstelling zijn er de volgende attributen te zien: twee straatlantaarns, het karkas van een kubus, een stoel, soms een gordijn in het midden, staal en spiegels. Opmerkelijk is wel de hoeveelheid verlichting. Zelfs op het decor zijn lampen geplaatst.

De muziek zwelt aan. Helaas geen orkest, wat vaak een plus geeft aan Russsiche optredens. Boris Eifman geeft de voorkeur aan muziekopnames. Geel licht valt op het karkas van een kubus. Hierin zit Konstantin opgesloten. Opgesloten in het raamwerk van de tijd, Hij breekt uit met zijn eigen ongewone stijl en de voorstelling is begonnen. Zijn stijl is expirimenteel, abstract en expressief. Berust op leunbewegingen en dierlijke elementen. Valt samen met de staccato muziek. Hij onderscheid zich door veelkleurigheid. De andere stijl wordt verwoord door de gevestigde Trigorin (de stamgast van Bubblebar). De kleuren zijn monotoon, dominant zijn donkerpaars, bordeaux en grijs. Bewegingen zijn elegant en soepel. De dansers lijken van elastiek. Vierentwintig dansers bewegen zich tussen deze twee stromingen. De danser’s richting komt terug in de kleur van het kostuum en het tempo van de muziek.

Konstantin begeeft zich op een surrealistisch plastisch pad. Op het ene moment bestaat de danser niet meer, dan is de danser opgegaan in een groter geheel. In een primitieve (of juist futuristische) levensvorm. Een witte worm met menselijke uitstulpingen. Vreemd, doch interesant. De bewegingen worden gekenmerkt door symmetrie en herhaling. Het geheel wordt mystisch gemaakt door rook. Het zou geschikt passen binnen de fantasiewerled van Salvador Dali. Op het andere moment wordt zijn stijl gekenmerkt door hip hop uitingen. Eerst enkel door de mannelijke dansers. Dit valt tegen. Als later de vrouwen er al hip hoppend/ street dansend bijkomen is het een aardig gezicht. Trigorin gaat eerst in de aanval, maar al gauw geeft hij zich over en neemt hij de hoekige bewegingen over.

Tegelijkertijd spelen er intriges af tussen de vier hoofdpersonen. Solo’s en pas de deux. Passie is verstrengelde liefkozende dansbewegingen op romantische muziek. Maar soms staan ook alle vier de sterren op het podium hun twijfels te uiten. Vooral deze wroegingen zijn prachtig weergeven. Subliem. Ieder heeft zijn eigen dans in een eigen felle lichtbundel. Zo’n lichtbundel bekend uit Mr. Bean als hij uit de lucht valt. Door deze lichtbundel worden de verhoudingen duidelijk. Door versmelting en verwijdering.

En zo wordt tegen het einde Nina verstoten uit de bundel van Trigorin. Rood licht. Zij raakt aan lager wal en wordt stripteasedansers. Verkleed als vogel, slechts met veren bedekt, danst zij op een podium. Een schietschijf komt naar beneden en Nina vormt de bull’s eves. De gasten schieten en Nina valt definitef van haar voetstuk. Konstantin aanschouwd dit en kan het niet verdragen. Hij keert terug naar het karkas, waar hij uitgebroken is en brengt het terug naar de oorspronkelijke kubusvorm. De cyclus is rond, het licht dooft. Daar hou ik zelf erg van. Na drie maal applaus in ontvangst nemen, sluit het doek definitief. De Meeuw was met stukken fantastisch. Een dikke zeven. Dat was het. Maandagavond.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Leuke manier om je maandagavond door te brengen! Groet, L1

Anoniem zei

Ja, waarschijnlijk dus het is