Bruidjes in de rij

Love is in the air. Op een gegeven moment kom je in een periode waar bruiloften steeds gewoner worden en niet meer een sprookjesgebeurtenis is van onbekenden. Of de romantiek uit de je o zo vertrouwde SATC film, waar zelfs Sarah en Big in het echt worden verboden.
Zussen van vriendinnen gaan trouwen, vrienden geven elkaar het ja-woord, kennissen stappen in het huwelijksbootje. De klokken worden geluid en iedereen is op de hoogte. Onlangs las ik nog in de metro dat het in Nederland weer steeds poplairder wordt om te trouwen tussen je 20ste en 30ste. Men wordt weer man en vrouw.
In Rusland was dit eigenlijk altijd al het geval. Trouwen hoort bij het leven en het liefst zo vroeg mogelijk. Hier ben je een oude vrijster als je op je 28ste nog niet getrouwd bent. Genoeg introductie.

Eigenlijk wil ik het gewoon hebben over een van mijn lievelingsplekjes in Sint Petersburg- het pijltje van Vasilieiland: granieten kade, kunstig gekapte boompjes, de Neva, uitzicht op alle monumenten en een komen en gaan van bruidsparen. Altijd als ik er langs loop, blijf ik even kijken. Leun ik over de relling en pik ik een glimp van de ‘sprookjes’ op. Na drie bruidjes ben ik meestal wel verzadigd en loop ik vol liefde weer verder.

Hoewel ik me wel afvraag wat mij precies prkkelt om er zoveel liefde in te zien, om het als en sprookje te weerspiegelen. De romantiek is in feite ver te zoeken. Elk stelletje ondergaat dezelfe volgorde van handelingen. Zodra ze aan de beurt zijn. Want, werkelijk waar, er staat soms een heuse rij bruidsparen plus gevolg om plaats te nemen op het felbegeerde puntje.

Aldus een verslag van zomaar een middag rond klokslag vier.
Voor het pijltje staan twee witte limousines en een zwarte geparkeerd. Over het grasveld loopt een groepje rond, gevolgd door cameraman en fotograaf. Op de aanloop naar het pijltje staat nummer 2 en op het pijltje zelf bevindt nummer 3 zich midden in een fotoshoot. Langs de kade staat al twee dozijn lege champagne flessen. Terwijl nummer drie twee witte duiven in hun handen krijgt gedrukt, wordt er voor nummer 2 een kanonsschot van confetti afgevuurd.
Bruidspaar 3 wringt zich in de meest onnatuurlijke vormen om de liefde te symboliseren met de duifjes. De duifjes voelen zich erg op hun gemak, zelfs zo dat een zich niet gegeneert voelde de bruid een cadeautje te geven. Een mini poepje op haar behandschoende hand. Dit wordt alleen maar verwelkomd, aangezien vogelpoep op kleding geluk in geldzaken betekent. Hun familie en vrienden staan er in een halve kring omheen; genietend van de zon, de alcohol en de vrijgezellen (die hun uiterste best doen om op te vallen). Af en toe moeidigen ze het bruidspaar aan en roepen ‘ Gorka, Gorka’ , of wel Bitter, Bitter, ten teken dat ze het bruidspaar graag zien zoenen. Af en toe wordt er eens flink gelachen (wat bij Russen in een publieke omgeving zelden te zien is) Om de sfeer nog beter te maken, is er ook altijd een straatmuzikant op accordeon of tuba te vinden. Na de foto-posseer- sessie met vrienden en familie, is het tijd een nieuwe toost. Voor meer champagne. Maar voor het geluk wordt hier slechts een slok van dronken, om vervolgens het glas stuk te gooien tegen de granieten kade. En uiteraad is het daarna weer ‘Bitter!’. De tijd zit er op voor bruidspaar 3 en zij zijn nog niet in hun limousine of paartje 2 heeft al weer de eerste aanwijzingen van de fotograaf binnen. Voor nr 3 is het nu op naar het ‘ paleis der huwelijken’ , waar ze wederom op hun beurt mogen wachten om vervolgens binnen tien minuten hun huwelijk te zien voltrekken.

Ach ja, toch blijf en wil ik tussen al die geposseerde uitdrukkingen en kussen, het vastgelegde schema, als het werk van Сupido zien. En verder is het voor mij een mooie parade van bruidsjurken,cocktailjurkjes, kapsels en stilleto’s. Mijn eigen Petersburgse SATC.