Midden in het epicentrum

Het is een zonnige zaterdag. Een geschikte dag om de toerist in eigen stad uit te hangen en daar is een hele geschikte plek voor: het parkje van de Peter en Paul vesting. Je kijkt uit over de Neva, ziet de Hermitage, de Izaakkathedraal, het puntje van vasili-eiland en de nieuwe grote fontijn. Een heerlijke plek om de dag rustig door te brengen, althans dat dachten we. Nog geen half uur zitten we te genieten of er begint een jetski wedstrijd voor onze neus. En kenelijk hadden wij onbewust een zeer goede plek uit gekozen, want in een mum van tijd werden we omsingeld door een fotograaf en twee cameramannen. Het ging er ruig aan toe en waterspetsers maakten de cameralenzen en mijn broek nat. 20 minuten moesten de jetskiers zich 'racende' weten te houden binnen een parcous van bochten. En dit waren pas de voorrondes. Genoeg! Op weg naar een ander parkje, vlakbij, tegenover de dierentuin. Het zonlicht doet alles in een warm licht omhullen. Op een wit houten bankje ploffen we neer en op het moment dat ik mijn boek wil pakken, komt er een groep jongeren onze richting uitgelopen. Een kleine 100 jongeren van tussen de 14 en 20 jaar. En allen dragen kussens bij zich, sommigen hebben ook nog ballonen en blazen bellen. Een bont en kleurig gezelschap.Het ziet er heel vredig uit.
Op de voet wordt de groep gevolgd door een politieauto. Deze wordt gevolgd door een oud krakkemikig busje. Er hangen blauwe gordijntjs voor de ramen en in het busje zitten verveelde ME'ers (AMON) naar hun muziek te luisteren. Achter het busje rijdt nog een donkerblauwe seat, waar twee officiers inzitten. De stoet gaat verder, richting de Peter en Paul vesting. Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld en wij besluiten de groep op een afstandje te volgen. Onderweg komen we te weten dat de jongeren simpelweg een kussengevecht gaan houden, een flashfight zoals ze dat hier noemen. En ze worden gevolgd ‘voor het geval’ dat het mis gaat. De jongeren gaan in een kring staan en beginnen leuzes te roepen. De autoparade stopt eveneens op een afstand van 50 meter. Een jongen hoopt met zijn grote fototoestel een foto van de ME’ers te nemen, die ondertussen al uit busjes zijn gestapt. Op het moment dat hij het apparaat voor zijn gezicht houdt, komen er twee ME’ers in beweging. Ze pakken de jongen vast bij zijn nekvel en sleuren hem het busje in. De bauwe gordijnen gaan dicht. Ik schrik van deze reactie en ben heel blij dat wij onze foto’s al hadden gemaakt, toen we nog op het bankje zaten. Tijd om ook deze plek te verlaten. Terwijl we het parkje uit willen lopen, lopen we in de armen van politie agenten. Zij houden de straat afgesloten. Want langs deze straat gaat de Petersburgse marathon. Er ontstaat een opstopping, voornamelijk van limosines, die bruidpaartjes langs deze mooie plekken vervoeren. Het publiek begint gorko (bitter) te roepen. Een teken dat het bruidspaar elkaar moet zoenen. De ramen gaan open en een bruidspaar toont zich. Wij hebben ondertussen al een zijstraat gevonden, die ons terugbrengt naar het rustige Vasili eiland. Een dagje wel.