SaturdayMorningSkating

Aan lopen raak je gewend in Sint Petersburg. Iets is op 30 minuten loopafstand, geen probleem. Uiteraard mis ik mijn fiets. Dat zo veel sneller is, zo veel makkelijker. Maar ook zoveel gevaarlijker. Heb zelfs grappen gehoord waarin fietsers als groestiki worden bestempeld. Ofwel krakkers. Het verkeer is al gevaarlijk genoeg voor auto’s. Elke dag botsingen, gewonden. Dus fietsen is hier je leven risceren. Hetzelfde geldt in zekere mate voor skaters. Dus hou ik het maar bij lopen. En dus ben ik op zaterdagochtend lopend op weg naar de grote supermarkt Lenta. Daar hebben ze echt alles. Nog groter en meer keus dan in een InterMarche.
Skaten wordt echter wel steeds populairder. Je komt ze steeds vaker tegen op de kade, in een park of op grote pleinen. Experts en macho’s, die waanzinnige dingen uitvoeren. En beginners.
En wat schets mijn verbazing deze ochtend – er bestaat een heuse WednesdayNightSkating in Sint Petersburg. Alleen dan zaterdagochtend op Vasili eiland. Ik had er niets over gelezen, maar vind het geweldig.
Een stoet, die gedurende ten minuten voorbij trok. Ik pak mijn blocknote en begin te noteren wat ik waarneem. De auto’s naast me beginnen te toeteren. Ten teken van bemoediging? Nee, eerder uit irritatie, denk ik. Ook hier komen er macho’s en beginners voorbij. Bijna alle met beschermers, velen ook met helm. Onder de helm steekt een blauwe cap, gekregen van de sponsor. Alleen onder de helm is het logo niet te ontcijferen. Er is muziek. Er zijn luchtbellen. En de Russische vlag. Aldus de aankleding. Onder de deelnemers zitten moeders die al skatend de kinderwagen voortduwen. Meisjes, werkelijk waar in mini rok. En hoe cliche, er zijn erbij die geen flesje water of extran energie bij zich hebben, maar flesjes bier.
Het enige wat ik mis zijn de toeschouwers. De toeschouwers van de Wednesdaynightskating maken het namelijk extra gezellig. Alsof je een echte sporter bent, een prestatie levert. Vooral de bejaarden, die speciaal hun bejaardenhuizen uitgerold worden. Ze zitten zwaaiend langs de kant. Ze steken hun hand uit en wachten op een bezwete handklap. Hier geen omatjes met permanetjes in een rollator. Jammer.