maandag 20 februari 2006

Een lentese dag

Het zonnetje schijnt. Voor het eerst wijst het kwik o graden aan. Een dag om zonder maillot, handschoenen of muts naar buiten te gaan. Onderweg loop ik over een binnenplaatsje, een klein parkje. Er bestaat een foto van mij als baby, ingepakt in een blauw skipak, waar ik samen met mijn ouders in dit parkje gefotografeerd ben. 20 jaar geleden. Nu lopen er jonge moeders rond, de kinderwagens voortduwend. Maakt niet uit wat voor weer het is, om hun kind gezond te houden wandelen ze er 2 uur per dag mee. En vandaag door een lentelandschap. Het ijs weerspiegelt fel de stralend zon. De ijspegels aan de muren druppelen. De druppels vormen zowaar al flinke plassen. Hondjes plassen. Midden op Vasili-eiland is dit plekje, op mijn route van en naar de universiteit, classisistisch met zuilen. En er wordt gewoon een pony uitgelaten met haar veulen. Een veulentje van twee dagen oud loopt wankel tussen de moeders, honden en kouwen over de sneeuw. (Eigenlijk had je er gewoon bij moeten zijn…)
Bankjes zijn ijsvrij gemaakt en omaa’tjes hebben zich er al gevestigd. Zonnebadend, roddelend en duifjes voerend zitten ze daar op een rijtje. Ingepakt in een wolle sjaal en handschoenen, waar motten van hebben genoten. Ze doen me denken aan de ijsvisser van de vorige dag. Je komt ze bij elk kanaal, meertje en plasje tegen. Op een krukje zitten ze uren boven een gat met een diameter niet meer dan 30 cm. Geen hengel, maar gewoon een lijntje met loodtjes. Zo vangen ze hele kleine visjes, sprotjes. Ze gunnen hun maal tijdens de vangst geen blik waardig. Ze gooien de visjes op een hoop, en laten ze spartelen tot ze doodvriezen. Beetje wreed, beetje koud, beetje treurig, maar vooral een beetje typisch voor zo’n gratenmaal.
Al glimlachend en neuriend loop ik het parkje uit. De Russen verdraaien hun nek om naar dat gekke vrolijke meisje te kijken, maar kom op. Het zonnetje schijnt!

Geen opmerkingen: